πυγοπαγής

-ές, Ν

ιατρ. τέρας από δύο άτομα ενωμένα στους γλουτούς.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. pygopagus (< πυγή + πάγος). Η λ., στον τ. πυγοπαγεῖς, μαρτυρείται από το 1884 στην εφημερίδα Εστία].